Tütünün Yolculuğu

Türkiye’de tütün son yıllarda üretim miktarı ve üretici sayısındaki azalışa rağmen, ekonomi için oluşturduğu katma değer ve istihdam olanaklarıyla günümüzde önemli bir tarımsal ürün olma özelliğini sürdürmektedir. Türkiye’de tütün üretimi, geleneksel yöntemlere göre yapılan, çok emek gerektiren bir tarım şekli olduğu gibi, senenin büyük bir kısmında da devamlı çalışmayı ve ayrıca makine gücünden ziyade insan gücünü kullanmayı gerektiren bir tarım şeklidir. Tütün tarımı ile uğraşan çiftçi, fidelerin yetiştirilmesi, sökülmesi, tarlaya dikilmesi, tütünün çapalanması, kırılması, dizilmesi, kurutulması, muhafazası ve denklenmesi gibi ağır işleri aile fertleri ile beraber yapmaktadır Adıyaman’ın tütün konusunda en yoğun tarım uygulamalarının yapıldığı Çelikhan’da tütün kültürü, yaklaşık yüz elli yıldır süregelen bir geçim kaynağı olup ekilebilir tarım arazileri içerisinde tütün yetiştiriciliğinin payı % 60-70 civarındadır. Çelikhan’da ortalama, 18-20 bin dekar alanda, Adıyaman’ın tümünde ise 32 bin dekar arazide tütün tarımı yapılmaktadır. Adıyaman Merkez, Çelikhan ve Besni ilçelerinde yüksek miktarda tütün ekimi yapılırken; Kahta, Samsat, Gölbaşı, Sincik ilçelerinde de az miktarlarda tütün yetiştiriciliği yapılmaktadır. Yürürlüğe giren yeni düzenlemeyle 1 Temmuz tarihinden itibaren Tarım ve Orman Bakanlığı'ndan yetki belgesi almadan veya bildirimde bulunmadan tütün ticareti yapmak yasaklandı. Daha önce 3 defa uzatılan yasal sürecin, son bir kez sağlıklı bir kooperatifleşme olabilmesi adına 6 ay daha ertelenmesi için ilgili bakanlıklarla müzakereler yapıldı. Adıyamanlı tütün üreticileri kooperatifleşme ile ilgili çok fazla kaygıları bulunmaktadır. Binbir zorlukla tarladan topladıkları tütünleri çok ucuz bir fiyata kooperatiflere vermeleri konusunda tereddüt etmektedirler. Çifçilerin isteği ise kendi ürettikleri tütünün vergisini ödeyerek ülkenin her yerinde yasal bi şekilde satışlarının yapılmasıdır. Tütünün bu zorlu ve çileli yolculuğuna tanıklık edip fotoğrafladım. İyi seyirler…